Geçtiğimiz günlerde üniversiteden arkadaşım olan Cemre'nin kısa filmini izledim. Geçen sene son sınıf öğrencisiydi ve bitirme tezi olarak kısa film çekmeye karar vermişti. Radyo Televizyon Sinema öğrencisi ve o öğrenciliği boyunca sinema üzerinde çalışmalar yaptı.
Cemre kot pantolon giymiyor. Kot işçilerin çalışma şartlarından dolayı böyle bir karar almış. Bitirme tezi için senaryo düşünürken, 'kendi dert ettiğim bişey olmalı, dört senelik lisans eğitimimi temsil edecek bir çalışma sonuçta ve öylesine bir şey çekmek istemiyorum' demişti. Daha sonra kot işçileri ile ilgili bir senaryo çalışmak aklına gelmişti. Çünkü onu kendisine dert ettiği için uzun yıllardır kot giymiyordu. Ben sürecin buraya kadarını biliyorum. Sonrasında İstanbul'daydım çünkü. Tabi arada telefonda konuştuğumuzda oyuncuların müsaitliğine göre çekim günü ayarlamakla, doğru mekan bulmakla ve kamera arkası çalışacak arkadaşlarını organize etmekle alakalı bir çok sorun yaşadığını, bir çok sorunu çözdüğünü duyuyordum.
Her neyse geçen gün film bitmiş ve izletti bana. Uzun zamandır bir filmden bu kadar etkilenmemiştim. Çok fazla beğendim. Sinema gerçekten içten geldiği zaman ve emek verildiği zaman izleyene bu yansıyor. Önümüzdeki süreçte festivallerden bol ödüllü bir film olur diye düşünüyorum. Umarım öyle olur, benden geçer notu fazlasıyla aldı.