Zaman zaman karşılaşıyorum bazı sorularla, neden diyorlar müzik konusunda daha da ileri gitmiyorsun, ya da hem arkeoloji hem müzik bir arada nasıl gidiyor, neden piyasadan bu kadar uzak duruyorsun, zamanı gelmedi mi artık bir şeyler yapmanın, bak hayat akıp gidiyor, artık neyi bekliyorsun, sen de hep bir kaçma hali, hayata karşı zamandan uzaklaşma hali...
Baba dostları olsun, kendi arkadaşlarım olsun, Bir sürü yarışma var, neden bir tanesine katılıp kendini, sesini daha fazla duyurmuyorsun...
Öncelikle aşırı duygusal yapımdan dolayı, uzak durmaya çalışıyorum bir çok şeyden, buna kırılganlık demeyelim ancak; karşıma çıkan olaylar ve yapmam gerekenler duygularımla doğru orantılı gitmediği zaman bana zarar veren şeyler haline geliyor...
Duygularımın ve ruhumun kabul edemediği durumları içselleştirmek de çok zorlanıyorum...
Bu nedenle uzak duruyorum bir çok şeyden, diğer bir tabirle kaçıyorum...
Kalabalıkların içerisindeki gürültü kulaklarımı tırmalıyor bazen...
Kavgalar, dövüşler, bağırışlar, haykırışlar, hakaretler, ötekileştirmeler...
Bir bakmışsın yok oluyorum...
Müzik konusuna tekrar gelince; Müzikte herşeyi tek başıma yapmaktan yoruldum, bir beste yapıyorsun, ekibim yok, herşeyiyle ben uğraşıyorum, aranjesi için koşturuyorum, yaptığım şarkılar direk yaşanmışlıklarımdan beslendiği için mutlaka başında olmam gerekiyor, sonra ortaya çıkan ürünün insanlarla buluşma aşaması var, bunun içinde eserin ruhuna göre bir klip yapmak gerekiyor, sonrasında da bunu yayınlama aşaması...Bunlar gerçekten yorucu şeyler...Ayrıca hepsinin ayrı ayrı maliyetleri var, bunları hep kendim karşılıyorum...
Ayrıca “Kılı kırk yaran mükemmeliyetçi yapımdan insanları bunaltabiliyorum...
Hatta bazen kendime bile tahammül edemediğim zamanlarım oluyor...
Başkası bana nasıl tahammül etsin...Hak veriyorum...
Bir şeye başlayıp yarım bırakmayı sevmiyorum...
Bu nedenle başlamamayı tercih ediyorum, yarım bırakılan şeyler beynimi kemiriyor ve bana ayrı bir hüzün veriyor... Sonra hepsi bir yerden bağırıyor, beni ne zaman bitireceksin, beni ne zaman bitireceksin...
Bunun dışında Arkeoloji devam ediyor, aslolan mesleğim, yıllarca karın buzun içinde okuyup, kazılara gidip elde ettiğim, sonrasında da hayatımın 15 yılını verdiğim ve hatta vermeye devam ettiğim mesleğim... Arkeoloji benim için bir yaşam tarzı, hayatı, dünyayı, hiçliği bana öğreten, bana sürekli yeni kapılar açan, hayatımdaki devinim noktasını sürekli besleyen en büyük unsur...
Bestelerimde de çok büyük etkisi olmaya başladı...
Zamanı bu kadar yakından tanıyabildiğim, zamanla bu kadar yakından yüzleşebildiğim başka bir alan olamazdı heralde...
Sanıyorum bu yüzden kaçıyorum...
Aslında kaçtığım zaman kendimi buluyorum, kendimi bulduğum zaman üretebiliyorum...
Bu bir döngü gibi artık...
Genellikle tek başımayım...
Tek başınalığım ve hüznüm benim en değerli arkadaşlarım...
Onlar sayesinde üretebiliyorum...
Bunun yanında yıllar geçtikçe Edebiyata olan ilgim artıyor, Ortaokul yıllarından beri yazıyorum, ancak yazdıklarımın bir kitap haline gelmesi sanırım uzun zaman alacak, çünkü sabırsız birisiyim, o sabrı ve dinginliği iyice yakaladığım zaman, o kitabın başına oturup elbette basıma hazır hale getireceğim...
Ancak okudukça, yeni yaklaşımları gözlemledikçe bu da sürekli değişiyor, ne zaman yapabilirim bilmiyorum...Yazdıklarımı beğenmediğim zamanlar da oluyor...
Bir yandan da gezginliği seviyorum, bunun için çok büyük paralarla değil, sırt çantamla imkanlarım ölçüsünde çok yer görmeyi planladığım turlarım oluyor, nerede kaldığımın ne yediğimin pek bir önemi yok benim için, ne kadar fazla kültür, anlayış, bakış açısı yakalarsam o kadar zenginleştiğimi hissediyorum, benim şeklimde gezmek gerçekten yorucu ancak yollar insana çok şey öğretiyor...
Şarkılarımda yolların etkisini görmeye başladım...
Hiç bir şey bir anda olmuyor, ancak gördüğün, dokunduğun bir şey çok sonraları ve aniden bir şarkı sözünde kendini bulabiliyor...
Onun dışında böyle mutluyum, özel gecelerde, yardım konserlerinde sahne almayı seviyorum, sevdiğim mekanlarda haftada bir, on beş günde bir insanlarla buluşmak hoşuma gidiyor... Şarkı söylemeyi gerçekten seviyorum, sanki hayatımda bir şey eksik ve şarkı söyleyince tamamlanıyor gibi geliyor bana...Bir dua hali ya da bir meditasyon...Bilemiyorum...
Şimdilik böyle iyi...
Sonrasında ne yaparım bilmiyorum...
Kaçmıyorum aslında buradayım...
Sadece tercihlerimi yaşıyorum...