1990 da henüz 10 yaşındayken tanımıştım onu, Side'de amcamla beraber yaz aylarında müzik yaparlardı, o kadar neşeli ve o kadar hayat dolu bir insandı ki, onu akşam sahnede izlemek için çocuk halimle akşam Metin Amca çıkacak diye heyecanlanırdım...
Yıllar geçti aradan, zaman hızlıca akıp geçti, müzikle uğraşmaya başladım ben de, bir gün yolum İstanbul'a düştü,
Metin Amcamı haberdar etmek istedim...
Mesaj yazdım Facebooktan, Metin Amca geldim İstanbuldayım dedim...
Telefonuyla birlikte hemen beni ara diye bir mesaj geldi...
Aradım Metin Amcamı...
Randevu saati verdik birbirimize, Bağdat Caddesindeki Ziraat Bankasının önünde buluştuk...
Hemen ellerinden öptüm, sarıldık hasret giderdik...
Bizimkileri sordu hemen, babama çok üzüldüğünü söyledi...
Sonra koluma girdi benim, caddeye doğru yürüdük, sürekli müzik konuşuyorduk...
Yanımda Türkiye''nin Kalipso kralıyla Bağdat Caddesinde yürümek kolay değildi...
İki dakikaya bir onu tanıyanlar yolumuzu kesiyor..Halini hatrını soruyordu...
Sonra Metin Amcamın evine gittik...
Burada bana eski şarkıları dinletti, repertuarıma almam gereken şarkılardan bahsetti...
Ben de bu koca müzik çınarının gözlerinin içine bakıyor acaba daha fazla ne öğrenebilirim diye meraklanıyordum...
Bundan sonra daha da çok sevdik birbirimizi...
Her İstanbul'a gidişimde benim en iyi arkadaşım olmuştu...
Metin Amcamla kahvelerimizi söylüyorduk, o başlıyordu anlatmaya ben dinliyordum...
O kadar seviyordum ki onu;
Bir abi gibi, bir amca gibi,hatta bir dede gibi...
Hayat enerjisi veriyordu hep bana, iki haftada bir arardım...
En son kahkahalarla kapattık telefonu, kulağımda hala kahkahası duruyor Metin Amcamın...
Nasıl bir vefa duygusuna sahip bir insandı, ondan vefayı da öğrendim...
Ne olursan ol, önce insan olabilmeyi başarmanın en büyük başarı olması gerektiğini söyledi bana...
Şimdi gelin onun gemisine binelim;
Nasıl bir şarkıydı o hatırlayalım....
Sayın Yolcular gemimize hoşgeldiniz,
Kaptanınız Ersoy hepinizi gemisinde saygı ile selamlar,
İskele Alabanda..
Demir al...
Makineler tam yol ileri...
E bir ki...
E bir iki üç...
Geç Kalacaksın hiç yok zaman düşünme sakın olma pişman...
Yalnız kalamaz hiç bir yaratık
Vakit yok gemi kalkıyor artık...
Bu gemide ah ben de olsaydım,
Açık denizlere yol alsaydım,
Vız gelirdi herşey inan bana
Yeter ki ben sana varsaydım..
Gemi kalktı artık o limandan, Metin amcayı da alıp götürdü sonsuzluğa...
Şimdi nasıl da şarkılar söylüyordur...
O tertemiz kalbiyle, o sıcacık gülümsemesiyle melekler hep yanındadır Metin Amcamın...
Zaman değirmeninde ne de güzel bir iz bıraktı bizlere, onu tanımış olmanın,onunla vakit geçirme şansını yakalamış olmanın sevinci var içimde ,onu bir daha göremeyecek olmamın da hüznünü yaşıyorum...
Metin Amca ölmez ki...
Ben İstanbul'a gidince şimdi kimi arayacağım...
Mekanın cennet,ruhun şad olsun Büyük Kral...
Seni çok özleyeceğim.