Eskişehirde ilk kar yağdığı gün hava ılık bir hal alırdı. O kadar ılık bir haldir ki bu sanırsınız kışın ortasında bahar gelmiş yarın çiçekler açacak...
İlk kar kaldırımlara beyaz bir çarşaf gibi serilirken üzerine bastığınızda garip bir ses duyulur ve ayaklarınızın izi karda yürüyen bir geyik misali karın üzerinde kalıplaşırdı...
Gökyüzünden minik parçalar halinde yere inen bu beyaz örtü, kaldırımlarda, çiçeklerin üzerinde, parkların banklarında, otobüs duraklarında, arabaların tavanlarında, evlerin balkonlarında türlü türlü manzaralar ortaya çıkarırdı...
Böyle günlerde anlamadığım bir sevinç yaşardım, Akdeniz insanı olduğumuzdan herhalde kar görmenin heyecanıyla kendimi bazen sokağa atardım.
Bazı sabahlar da Ulu Önder toplu konutlarındaki öğrenci evimizin penceresinden gökyüzünü izler düşen kar parçalarını gözlerimle saymaya çalışırdım...Daha çok yağdıkça daha mutlu olurdum sanki...
Benim için kentin başka bir renge boyanması olası bir durum değildi, ancak bir sabah kalktığınızda her yeri bembeyaz görmenin üzerimde yarattığı etkisini hala unutamamış olacağım ki bu yazıyı kaleme alıyorum...
Mutfak penceresinden dışarıya bakardım, otobüs durağına gitmeye çalışan kasketli adamlar görürdüm böyle sabahlarda. Bir yere yetişmeye çalıştıklarını anlardım. Ellerindeki sigaralar uzaktan bakıldığında buharlı bir trenin lokomotifini hatırlatırdı. Sımsıkı giyindirilmiş, atkıyla bereyle sarılmış okula gitmek üzere çocuklar, derse yetişmeye çalışan üniversite öğrencileri...Kar yağdığı zaman hep birlikte bir ödül kazanmışcasına sevinerek giderlerdi o ilk gün işlerine, okullarına...
Evimizin yakınında bir de hastane vardı, odalarının ışıkları bizim evden görünürdü...Kar sabahlarında hastalar da camların önüne kadar gelir onlar da iyileşmiş gibi bir durum yaşarlardı...
Evet bu gün ilk kar yağmıştı Eskişehir’e herkesin yüzü gülerdi...
Karşımdan gelen insanlar sanki karın yağdığını kimseye söyleme evet yağdı ancak sadece bunu ben biliyorum dercesine ayrı ayrı mutluluk silüetlerine bürünürlerdi...
Herkeste bir telaş herkeste bir heyecan baş gösterirdi...
Akşam hangi yemekler yapılmalı, nereye gitmeli, kiminle buluşulmalı diye konuşurdu insanlar...
Eskişehiri İlk kar yağdığı günler daha bir severdim, iyiki burdayım derdim...
Aradan yıllar geçti ayrı kaldık Eskişehirle ancak, oradaki arkadaşlarım ilk kar yağdığı zaman bana fotoğraf gönderirler...İlk kar düştü gözün aydın diye geleneksel Kar bayramımı kutlarlar...
Dedim ya hava ılık olur birden, yarın bahar gelecek zannedersin...