Geçenlerde başımı kaldırmış göğe bakıyordum...
Takım yıldızlarına gitti gözüm önce “Büyük Ayı” yı aradım sonra da “Küçük Ayı” takım yıldızlarını...
Koskocaman bir boşlukta çivilenmiş parıl parıl yıldızlar...
Sonra Galaksiyi düşündüm...
Sonrasında Samanyolu’nun evrendeki galaksilerden sadece bir tanesi olduğunu hatırladım...
Sonra da kendimi düşündüm...
Bu sonsuz sistem içerisindeki varlığımı bulmaya çalıştım...
Mesela acaba doğmamış olsam şu an doğmuş olduğumu bilebilir miydim...
Doğmamış olsam tüm bu olup bitenden haberdar olur muydum...Ya da doğmamış olsam bu gezegenin ne kadar umrumda olurdum...
Bu sorulardan sonra; Dünya üzerindeki hiçliğimi fark ettim..
İnsanoğlu da birden değişmeye başladı gözümde...
Sahi neydi yüzyıllardır bu insanoğlunun koşuşturması...Birbirine açtığı savaşlar, yıkımlar, gözyaşları...
Her yerdeki güç savaşları...
Dünya kaynaklarını elinde tutmaya çalışıp, en zengin olma hırsı...
Sürekli yukarı gibi gösterilene tırmanma çabası...
Peki ya sevmek bu kadar zor muydu...
Sevseydi mesela insan sadece...
Atom bombası yerine Sevgi bombası icad edilseydi...
Birbirini şu ocu, bu bucu, bu şu takımlı bu bu takımlı, bu şu dinden, bu diğer dinden, bu şu mezhepten ,şu bu mezhepten, bu fakir, bu sosyete, bu siyah şu beyaz, deyip de aslında kendilerini sevemeyen insanların üzerine sevgi bombası atılsaydı...
Birbirini ötekileştirip düşman olan insanlar, bomba patlayınca birden insan olduklarını hatırlayıp sarılsalardı birbirlerine...
Çok mu zor du insanların birbirini sevmesini sağlamak...
Yüzyıllardır aslında hiç bir şeyin sahibi olmadığını anlayamayan insanın,
Mülkiyet hırsının yerine, sevgi hırsı konulamaz mıydı ?
En çok sevebilmenin, en çok paylaşabilmenin peşinde koşsaydıya hep insan...
İnsan beklenti dolu ilişkilerin yerine sadece sevmeyi koşul sayabilseydi ya...
Sonra televizyonu kapattım, tüm haber kanallarını telefonumdan kaldırdım...
Sonra tekrar göğe baktım...
Ey insanoğlu dedim...
Hiçsin...
Kim olursan ol, neyin sahibi olursan ol, işte koskoca bir hiç....
Sevdiğin zaman varsın...
Sevmediğin zaman koskocaman bir hiçsin...
Saygılarımla,