Hatırlarım çocukluğumu, mahallenin abileri korurdu bizi her şeyden.
Dara düşsek, ilk abiler yardım eli uzatırdı bizlere.
Ne ara bu kadar köhne düşünceler içinde bulduk kendimizi?
Hangi ara çocuklarımızı misafirliğe götürmeye korkar olduk? Sıkılmadınız mı her gün çıkan mide bulandıran haberlerden?
Ne fark eder Adana, İstanbul, Bursa.
Biz 81 ilimizle atalarımızın adabını, ahlakını hayatımızın merkezine koyup öyle yaşadık. Biz tarihi olan misafirperverliği ile öne çıkmış dünyanın her noktasına ahlak dersi verecek kadar namuslu insanlarız.
İçimizdeki çürük elmaları temizlemek bir toplum meselesidir. Şimdi bakıyorum da, ne hallere düştük.
Özgecan’larımız, Merve’lerimiz, Ahmet’lerimiz, Mehmet’lerimiz bir bir yok oluyorlar, bu ipsiz sapsız ‘canavarlar’ yüzünden.
Geçen gün yine aynı sahneleri yaşadık.
Sadece isimler değişmiş, sonuç aynıydı.
Yine tecavüze uğramış bir çocuk, yine hayatı daha 4,5 yaşında kararan bir çocuk.
Kim bilir belki o çocuktu dünyayı güzelleştirecek olan.
Şimdi o çocuk nasıl hayallerinin peşinden koşsun?
Daha ufacıkken doğru düzgün konuşacak yaşta bile değilken, yabancı bir el tarafından hayatı kararan bir çocuğu nasıl hayata döndürebiliriz?
Devletimize, Bakanlarımıza yalvarıyorum. böyle canavarlar Türkiye’mizin geleceğini çalıyorlar, ne gerekiyorsa yapalım.
Bu millet devletinin yanındadır, yeter ki gereğini yapın..
Her haberden sonra aklımızın bile alamayacağı olayları seyrederken, “bu kadarı da olmaz” demek yerine çocuklarımızı bilinçlendirelim.
Yaşayabilecekleri zorlukları uygun bir dille anlatalım. Onlara “Hayır” demeyi öğretelim.
Onlara korkmamaları gerektiğini, herşeyi anlatabileceklerini anlatmamız lazım.
İyi bir toplumun geleceği hepimizin elinde. İyi bir Ahmet, iyi bir Ayşe yetiştirmek hepimizin elinde.
Hayatı çocuklar güzelleştirecek.
Sen hep gül çocuk.
GÜNDEM
24 Şubat 2018 - 12:56
Biz öyle görmedik hayatı
GÜNDEM
24 Şubat 2018 - 12:56
Adam ya :)