Bir insan hakkında yorum yaparken ‘’ iyi’’ insan deriz yada ‘’kötü’’ .. Aslında bana göre iyi İnsan olmak için bir inanca sahip olmanız yeterli değil. Huyunuzun iyi olması gerekir.
İyi yada kötü, bu insanları yetiştiren de bir insan. Özellikle de Anne. Tabi ki Babanın da rolü var. Hatta Yetiştiğiniz ortamın, öğretmenlerinizin de rolleri var.
Ancak dediğim gibi, benim fikrim öncelikle Anne’ ye aittir. Anneniz sizi yetiştirir. Güzel veya çirkin birçok özelliğinizi Annemizden alıyoruz veya öğreniyoruz. Anneniz size ahlaklı, dürüst, saygılı, Vatansever yardımsever olmayı Öğretmez ise sizin bunda suçunuz yoktur.
Benim yakın çevrem dahil olmak üzere, yetiştirdikleri çocuklara o kadar taviz veriyorlar ki, daha sonra Ben nerde hata yaptım diye üzülüyorlar. Özgüvenli çocuk yetiştireyim derken, hadsiz ve saygısız çocuklar çıkıyor ortaya.
Her sabah ve Akşam kullandığım Toplu taşıma araçlarında öyle manzaralarla karşılaşıyorum ki, beni derinden üzüyor. Gerçekten ne oldu bize, anlamakta zorluk çekiyorum.
Genellikle sabah 08.15 de Konyaaltı ‘dan otobüse biniyorum. Malum okullar açık olduğu için anneler ve küçük çocuklar oluyor otobüste. Anne ve çocukları genellikle Liman bölgesinden bindikleri için boş koltukları dolduruyorlar. Tamam da. Anne olarak küçük çocuğunu kucağına alsan olmaz mı? Hayır kim binerse binsin, ister genç, ister yaşlı olsun yerlerinden kıpırdamıyor.
Toplu taşıma araçlarını kullananlar bilir. Bir başkasına yerini verenler, genellikle yaşı büyük olanlar kendinden daha büyük birisi geldiğinde yerini veriyor.
Akşam iş çıkışı, Gelin kızım ve torunum bana geldi. Otobüse binmek için durağa geldik. Malum iş çıkışı. Durak oldukça kalabalık. Neyse beklediğimiz Otobüs geldi. Güç bela kendimizi içerisine attık. Ben ümitliyim, kucağında bebekle kızıma birisi yerini verir diyorum. Otobüsün ön koltuklarından birinde Taş çatlasa 11 yaşlarında, kulaklıkları takılı bir oğlan çocuğu oturuyor. Uyuyor numarası yapmıyor. Genellikle gençler yer vermemek için bu numaraya başvuruyor. Ama bizim oğlan, bu numarayı daha öğrenememiş. Kara kara gözleriyle etrafına bakınıyor. Ancak yer vereyim demek şöyle dursun, umursamıyor bile. Neyse onun karşısında Oturan ve bize arkası dönük, 50 li yaşlarda bir bey, bizi görüyor ve hemen yerini veriyor.
Ben hiçbir zaman, bu konuda kimseye uyarıda bulunmam. Bulunsanız ne olacak. Geçenlerde Tramvay da yaşlı bir bey, İki genç kıza uyarıda bulundu. Aman Allah gençler ağzına geleni söyledi.’’ Genciz diye biz yer vermek zorunda mıyız? Mecbur değiliz ama veriyoruz.’’ Gibilerinden. Diğer yolcularda müdahil olunca Olay büyüdü.
Biz Anneler, Babalar çocuklarımıza saygıyı, sevgiyi aşılayalım.
Ağzından çıkacak her bir sözcüğü önce kalp sonra mantık süzgecinden geçirelim. Davranışlarımız ve söylediklerimiz ile karşımızdaki insanı kırmaktan çekinelim. Affetmenin ve Teşekkür etmenin insanı yücelten değerler olduğunu bilelim Kin ve Nefret duygusunu içimizden atalım. Bizler gençlere örnek Olalım.
İNANIN O ZAMAN yarınlar geçmişten daha güzel olacak.
GÜNDEM
07 Nisan 2018 - 13:57
İNANIN LÜTFEN!
GÜNDEM
07 Nisan 2018 - 13:57