Çocukların eğitimleri okulda değil, ailede başlar. Dolayısıyla çocukların ilk rol modeli anne ve babalarıdır. Başarılı bir ebeveyn profiline sahip olmak, bu yüzden oldukça önemlidir.
Tabii ki rol modeller, anne ve baba ile sınırlı değildir. Bazen kardeş, bazen dede, nene, bazen dayı, amca, teyze, hala vs. de rol model olabilmektedir. Hatta bazen de internette, televizyonda gündeme gelen, ya da hayatımızda yer alan insanlar da çocuklarımız için birer rol model olabilmektedir. Çocuğu yönlendiren bir diğer rol model de öğretmendir.
İşte asıl önemli olan noktalardan birisi de budur.
Çocuklarımızın kişilik gelişiminde kimleri kendine rol model aldığı...
Başarılı bir ebeveyn profiline sahip, çocukları ile iletişimi kuvvetli ailelerin çocukları anne babalarının kendisini örnek alır. Dışarıya ihtiyaç duymaz.
Erkek çocuklar babayı örnek alırken, kız çocuklar ise anneyi örnek alır.
Ancak sevgi bunalımı yaşayan çocuklar, kötü emellilerin elinde oyuncak olmaktadır. Çeşitli çetelerin elinde (uyuşturucu, fuhuş, terör, LGBT vs.) hazır kuvvet olmaktadır. Kolay yoldan zengin olmak, köşeyi dönmek, meşhur olmak, başıboş, özgürce, kimseye hesap vermeden yaşamak hedef ve gayeleri olmuştur.
Dağılan ailelerde bu konuda sıkıntı daha büyüktür. Ailenin dağılmasıyla çocuklar, kontrolsüz kalmakta, karşılıklı verilen tavizlerle de elden çıkmaktadırlar.
Bunun yanında birde insanları şekillendiren, yönlendiren kişi ve kurumlar vardır. Özel okullar ve cemaatler gibi. Ancak bunlar bizim kadar hassas olamayacaklardır.
Kötü ve ahlaksız kişileri örnek alan çocukların sonu da onlar gibi olur. Bu yüzden çocuklarımızı biz eğitelim, onlara iyi kişileri örnek gösterelim.
Zaten inanç bağlamında bizim değişmez önder ve liderimiz; Peygamber Efendimiz’dir (S.A.V).
ROL MODEL (ÖRNEK) OLMAK
Çocuklar, belli bir döneme kadar tıpkı bir fotokopi cihazı gibi, anne ve babalarının yaptıklarının aynısını yapar, uygular. Onlar gibi davranmaya çalışır. Onların gölgesinde, onları izleyerek, taklit ederek kendilerini bulmaya çalışırlar.
Millet olarak, müstesnaların dışında şartlanmışlıklarımız vardır. Babamızın futbol takımı, babamızın siyasi partisi, babamızın dini bize örnek olmuştur. Genelde onun yolundan gideriz.
Elma ağacı dibinde, armut olmaz.
Haşhaş ekip, “Neden buğday olmadı?” diyemeyiz.
Bu yüzden çocuklarımıza iyi insan ol, dürüst ol, vicdanlı, merhametli ol, yardımsever ol, adil ol, yalan söyleme, hırsızlık yapma vs. demeden önce kendimizi sorgulamamız gerekir.
Çocuklarımızdan istediğimiz tüm bu özellikler bizde mevcut mu?
Çocuklarımızdan istediğimiz şeyleri kendimiz uygulayabiliyor muyuz?
Çocuğumuza, “Dişlerini fırçala” demeden önce, kendimiz fırçalamalıyız.
“Kitap oku!” demeden önce kendimiz okumalıyız.
“Yalan söyleme!” derken kendimizde daima dürüst olmalıyız.
Pozitif bir kişilik oluşturmak istiyorsak, önce ebeveyn olarak çocuklarımıza biz örnek olmalıyız.
Önce uygulayalım, sonra isteyelim.
Herkesin bir imtihanı vardır. İmtihan şekillerinden birisi de çocuklardır. Allah (C.C) kimseyi evladı ile sınamasın. Çünkü, çocuklarımız yanlışta yapsalar, hatada yapsalar evladımızdır. Başkalarında tahammül edemediğimiz hataları, yanlışları onlar yaptığında hoşgörürüz.
Değerli okurlar,
Ne yazık ki! Çocuklarımızı ve geleceğimizi kaybediyoruz.
Bu yüzden çocuklarımıza sahip çıkalım.
Çocuklarımıza sevgi aşısı yapalım.
Sevgi, cin biberini tatlı yapar.
Kalın Sağlıcakla…
GÜNDEM
09 Kasım 2018 - 10:09
SEVGİ, CİN BİBERİNİ TATLI YAPAR…
GÜNDEM
09 Kasım 2018 - 10:09