Bir Kızılderili atasözü şöyle der;
“Dünyaya geldiğin zaman sen feryat ediyordun, herkes bayram ediyordu. Öyle bir hayat yaşa ki, ayrıldığın zaman herkes feryat etsin ve sen bayram et.”
…
Yaradan insanı aleme sevgiyle gönderdi.
İki kalbin sevgisinden doğduk ve sevgiyle yetişip hayata tutunmaya çalıştık.
Nerede sevgi varsa orada canlılık, hareket ve heyecan vardır.
Nerede karamsarlık, öfke varsa orada da yokluk başarısızlık ve çaresizlik vardır.
…
Sevgi buluşma, kaynaşma, paylaşma, dayanışma eğilimidir.
Geçen çok sevdiğim bir hocamla konuşma esnasında şunu öğrendim;
Elektronların, atom ve elementlerin örgülenişi sevgiden doğarmış.
Her zerre sevdiğinin etrafında döner durur ve sevdiği zerreye tutulurmuş.
Dalga sevgiden titrer, rüzgar sevgiden esermiş.
Cansız da görünseler, iki zerrenin bir araya gelişi sevgidendir
Arılar sevgiyle bal üretir, ağaçlar sevgiyle meyveye dururlar.
Sevgiyle yapılan her işin sonunda başarı ve mutluluk doğar.
Kişilere bir bakın; eğer işini sevgiyle yapıyorsa başarı da otomatik peşinden geliyor.
Sevgi olmayan işte ise negatif sonuçlar doğuyor.
…
Sevgi aleminin özü, anlamı ve amacıysa, hayattaki başarımızın da temeli olacaktır.
Dünyaya yaratanı ve yarattıklarını sevmek için gönderildik.
Her şey kalp için, kalp de sevgi için yaratıldı.
Kalbimizden sevinç, hayatımızdan hareketlilik, davranışlarımızdan ahlak, bakışlarımızdan tebessüm eksik olmasın.
Sevgiyle kalın...