Seyyah olup gezdim, bir ömür boyu,
Ben beni aradım, kendi içimde,
Meğerse benliğim, dipsiz bir kuyu,
Ben beni aradım, kendi içimde.
Bu yolculuk içsel, beni arayış,
Savaşım kendimle, nefsimle yarış,
Köşe bucak gezdim, hep karış karış,
Ben beni aradım, kendi içimde.
Kendi fenerimle, içimde gezdim,
Kah yanlış kah doğru biçimde gezdim,
Sevabım günahım, suçumda gezdim,
Ben beni aradım, kendi içimde.
Devasa cüsseli, bir adam gördüm,
"Adın nedir?" Dedim, ismini sordum,
Adım "Kibir" dedi, kendime vardım,
Ben beni aradım, kendi içimde.
Kılıktan kılığa, nefsim bürünmüş,
Bana ayrı sana, ayrı görünmüş,
Semada sanmıştım, yerde sürünmüş,
Ben beni aradım, kendi içimde.
İnsan doğmak ile, kalınmaz insan,
Beni yeren bensem, alınmaz insan,
Elde aramakla, bulunmaz insan,
Ben beni aradım, kendi içimde.
Boşuna yormuşum, düşmanı dostu,
Beyhude sermişim, yanlışa postu,
Kendimi bulunca, şeytanım sustu,
Ben beni aradım, kendi içimde.
Sözüm size değil, kendi özüme,
Ne oğluma derim, ne de kızıma,
Ben aynamda baktım, kendi izime,
Ben beni aradım, kendi içimde.
Ben kendi kendimce, güya zarifim,
İnsan mektebinde, kimden arifim?
Ozan Fİgani’ce, işte tarifim,
Ben beni aradım, kendi içimde.
Ozan Figani (Erdem Gümüş)
27.09.2020
İZMİR