Çocukluğumuzdan beri eminim ki hepimiz en az bir kere bu soruyla karşılaşmışızdır. Bu soru hayatımızda öyle bir yer etmiştir ki biz de her zaman sorarız. 'Büyünce ne olacaksın' çocukken bu soruya kimimiz beyin cerrahı der kimimiz astronot kimimiz asker kimimizse başka birşey der. Bu sorunun çocuk yaşlarda insana sorulması en başta ileride kesin birşey olmamız gerektiği kalıbına da sokar insanı. Bir de her zaman tek bir iş yapmalıyızdır mesela,bir işi yapıyorsan onun en iyisi olmak onun en tepesindeki isim olmak ta vurgulanır sürekli. Örneğin bir çocuk ileride ressam ya da müzisyen olacaksa ve toplumun önem verdiği olunması gereken meslekler arasında bunlar yoksa çocuk hemen bu isteğini bastırır ve toplum ve sistem tarafından onaylanan mesleklere daha o yaşlarda kanalize olur. Dünyada bir çok örnek vardır aslında,hem keman çalıp hem uzman doktor olan,ya da sinema yönetmeni olup ta aslında mimarlık ta yapıp daha sonra fotoğraf sergisi de açan. Ancak bizler toplumda birden fazla işle uğraşan insanlara öyle ağır bir damga vururuz ki, onları sıkılgan ve maymun iştahlı olarak tanımlarız.Bunun nedeni de kafamızda çok erken yaşlarda oturan Büyüyünce ne olacaksın sorusudur. Bu tür insanlar konu meraklısı insanlardır. Birşeyi en ince ayrıntısına kadar öğrendikten sonra bundan sıkılıp başka bir konuya geçerler.Aslında bir önceki konuyu öğrenirken metodolojik olarak nasıl öğrenmek gerektiğini de öğrenirler ve bu da yeni ilgi alanlarında daha hızlı öğrenmelerine neden olur ve bu da birikimli olarak ilerleyerek bir çok konuda bilgi sahibi olmalarını sağlar. Bu tür insanlar aslında son derece yaratıcı insanlardır. Konular ve meslekler arasında kesişimler yakalayabilip yeni projeler üretebilirler. Hayata bakış açıları sürekli değişip geliştiğinden çağı yakalamak ta sorun yaşamazlar ve herşeye çabuk adapte olurlar. Çağdaş eğitim bilimciler de bu çok potansiyelli insanların eğer toplum ve sistem baskısından kurtulabilirlerse dünyaya olumlu anlamda çok faydası olacağını söylemektedirler. Ancak sistemin sıkılganlık ve maymun iştahlılık olarak etiketlediği çocuklar kendilerini biryere koyamazlar ve potansiyellerinin aslında bir sorun olduğunu düşünüp yalnızlaşırlar,yetenekleri zaman içerisinde körelir ve başka insanlara dönüşüp mutsuz olurlar. Bu yüzden bence çocuklara İleride ne olacaksın diye sorulmamalı...İlla ki bir soru sormak gerekiyorsa İleri de mutlu olmak için ne yapmak istersin sorusu bana daha masum geliyor...