Zaman geçtikçe insan katılaşıyor mu bilmiyorum ama sanıyorum net çizgileri oluşuyor kafasında...
Hayatında kimin olması gerektiğini ve kimin olmaması gerektiğini daha da net çizgilerle belirliyor...
Sanırım eskiden tahammül edebildiği şeyler yerini tahammülsüzlüğe bırakıyor
Mesela rütbesi, işi ya da görevi ne olursa olsun Ukala insanlara tahammül edemiyorum, iki yüzlü hatta üç yüzlü insanları sevemiyorum, eskilerin tabiriyle züppe dediğimiz insanları sevmiyor hayatıma sokmuyorum...
Sözde sevgi ,anda kalma, evren, enerji doğa sevgisi paravanının arkasına saklanıp, özünde bunlarla ilgisi olmayan aksine bunları kullanıp gizlediği beklentilerinin temelinde aslında sadece para ve zenginlik olan insanlardan kaçıyorum...Çünkü bunları çok kolay hissediyorum...
Herşeyi bildiğini zanneden ancak gerçek olan tek bilginin hiç bir şey bilmediğimiz ve koskoca kainatta bir kum tanesi olarak yaşadığımız bilgisini unutan insanlarla bir şey tartışmıyorum...
İnsanı , dili , dini, mezhebi ve siyasi düşüncelerinden dolayı ötekileştiren, aşağılayan, dışlayan kim olursa olsun uzaklaşıyorum...
Hayvanları sevmeyen, onlara kötü davranan insanlardan uzaklaşıyorum...
İnsanlara üstten bakan, kibirli insanlardan çok uzak duruyorum...
Sanattan, edebiyattan, müzikten uzak insanlara yaklaşmıyorum...
İnsanları yönetmeye çalışan ve benim dediğim olacak şeklinde yaşayan insanlardan kendimi koruyorum...
Aşırı hırslı, ihtiraslı , dedikoducu ve kıskanç insanları hayatıma almıyorum...
İnsanların yaşam tarzlarını sürekli eleştiren, sürekli o öyle olmaz böyle olur diye herkese akıl veren insanlarla zamanımı harcamıyorum...
Hoşgörüsüz ve sevgisiz insanlardan korkuyorum...
Dinlemeyen, sürekli yargılayan, tenkit eden insanlardan sıkılıyorum..
Kendi bilgisinin en üst bilgi olduğunu zanneden körleştiğinin farkına varamamış ,dolayısıyla başka fikirlere kendini kapatmış entellektüel camialardan uzak duruyorum...
Hayata yüzbinlerce yıllık bir gözlükten bakınca ,insanın hayatı bir kelebeğin ömrü gibi geliyor bana...
Hayat aslında hızlı ve çok kısa...
Herkesi memnun edecek kadar zaman yok...
Bu nedenle böyle insanlarla harcayacağım zamanı başka insanlarla paylaşmak çok daha insani...
Hatta kalabalık içinde yalnız kalmayı göze alabilmek de çok daha erdemli...
O yüzden uzak durmak en iyisi...
Sevmek en iyisi...
Neyi sevdiğini bilmek daha da iyisi...