Yine ellerimi cebime sokmuş, montuma sarıldığım hatta montumdan güç aldığım gecenin bir yarısı evime döndüğüm günlerden bir tanesiydi.
Yürüyordum... Başım adımlarıma bakıyor, önüme gelen kilit taşlarının birleşme çizgilerini inceliyor, kendi içimde adımlarımı belirli bir düzene sokmaya çalışıyordum.
Mesela her adımım 5 kilit taşının kapladığı mesafe kadar atılacak, daha sonra diğer adım gelecekti.
Bu kurala uyarak yolumu epey zevkli bir hale getirmiştim. Birden gözlerimi taşlardan ayırıp sağımda ve solumda apartmanlar bulunan bir mahalleye girdiğimi fark ettim.
Durdum ve apartmanlara baktım. Bazı evlerin ışıkları yanıyor, bazıları karanlık ancak televizyon ışığı perdeye yansıma yapıyordu,kimileri balkon demirine kolunu dayamış sigara içiyordu. Kimisinden tabak ve bardak sesleri geliyordu...Tak tuk tak tuk...
Sonra yürümeye devam ettim yine ellerim ceplerimde...
Hah tam da buldum...
Hava ayaz mı ayaz ellerim ceplerimde
Bir türkü tutturmuşum duyuyorsun değil mi ?
Sonra o evleri ve insanları düşündüm, ana caddede daha çok apartman vardı, bu sefer ışığı yanan evlere baktım direk,apartmanların karşısında kendimi cüce gibi görüyordum,hepsi sanki bir dev olmuş geceye şaitlik ediyorlardı.
Bu evlerin hepsinde ayrı ayrı dünyalar vardı;
Yarın kimisi işe gidecek,kimisi derdine derman arayacak,kimisi uzun bir tatile çıkacak,
Kimisi çocugunu okula götürecek,kimisi belki acı belki de mutlu bir haber alacak, belki bazısı terki diyar edecek,
Kimisinin yeni bebeği olacak, kimisi hayatın anlamını tartışacak,kimisi yeni arabasını teslim alacak, kimisi kirasını denk getirmek için biraz daha fazla çalışacak,kimisi erkenden kalkıp denize ağını döküp ya nasip diyecek,kimisi süslenip püslenip bir iş görüşmesine gidip kendini ifade etmeye çalışacak,
Kimisi akşamdan sandalyeleri ters çevirip süpürdüğü kafeteryasına geri dönecek,kimisi vardiyalı çalıştığı için işe gitmeyecek akşam eşiyle yemek yemeyi heyecanla bekleyecekti...
Kimisi nöbetine gidecek,kimisi nöbetten gelecekti...
Dedim ya bir sürü dünya vardı bu dünyanın içinde, aslında her ev kendi içinde bir dünya değil miydi ?
Aslında herkes kendi halinde bir dünya değil miydi,
Belirli bir şeyin etrafında dönüp duran dünyalarımız vardı hepimizin...
Hayatımıza dokunan uydularımız ve kendi dünyamız vardı hepimizin...
Çoğu zaman neyin etrafında döndüğümüzü bilmeden döndüğümüz belki de yine dünyaya yansıma haliydi bütün bu evler bütün bu haneler...
Evimin kapısına gelmiştim...
Bir süre anahtarımı bulamadım, düşürdüm zanettim,kendime kızdım...
Sonra bulunca sevindim...
Evime girdim...
Merhaba dünyam...
Haydi gel dönelim...