Bugün sabah erken kalktım, bir zaman makinesi hayal ettim önce, sonra ona bindim ve bundan 25 yıl öncesine programladım makineyi, bir anda 12 yaşına döndüm.
Sonra evden çıktım, önce Işıklardaki Manavuşak Apartmanına Dedeme gittim, Babannem açtı kapıyı, Gel bakalım dedi, Dedem nerede dedim, aşağıda Kurbanla uğraşıyor dedi, yanına gittim dedemin, elime bir tepsi verdi hadi bunu eve çıkarıver, sonra Halamlar geldi daha sonra Amcamlar, Annem geldi sonra, herkes babamı bekliyordu.
Son bir zil çaldı cik cik cik cik, işte babam da gelmişti, öyle ya Assolistler hep sonradan gelir...Üstünde siyah ceketi, mendili,mis gibi yapmış yine kendini o da geldi.
Kuzenlerim, çoluk çocuk, hep beraber Manavuşak Apartmanının 3. Katındaydık...
Sonra masaya oturduk hep beraber, bir şenlik içinde, kahvaltıyı ettik sonra ciğer pişti, soğanlı böyle oh mis, çaylar geldi yemeğin yanına...
Gülüşmeler bir yandan, dedemin muziplikleri, Amcamın hayal gücüyle üretilen esprileri, halacığımın o mükemmel kahkahası geldi sonra kulaklarımıza, kahvaltı bitti, balkona geçildi sonra...
Balkonda kahveler geldi en son...
Babam yine dedeme projelerini anlatıyor, şöyle şöyle yaptım tamam mı diyordu dedeme...
Dedem öyle olmaz o diyordu
Babam yav baba neden olmasın derken,
Kapı çaldı yine...
Cik cik cik cik...
Dedem yerinden fırladı kim gelmiş kim gelmiş...
Akrabalarımız geldiler birden...
Salondaki yeşil koktuklar doldu...
Yemek Masasının sandalyeleri artık misafir ağırlamak için masanın etrafından salona doğru çevrilmişti...
Kimler kimler yoktu ki...
Şimdi tek tek anlatsam sığmaz buraya...
Yine kahkahalar, espriler,gülüşmeler...
Ne şenlikli aileydik bizler...
Sonra Dede ben gidiyorum arkadaşlarla buluşucam dedim...
Dur dur derdi hep o...
Odaya gitti elinde bişey sıkıştırmış geliyor...
Allah derdim işte harçlık geliyor...
İtiraf ediyorum yıllar sonra;Ayakkabılarımı bağlarken aslında hiç farkında değilmişim gibi yapar, acaba bu bayram ne kadar harçlık verecek diye heyecan yapardım.
Hepsini çok özlüyorum...
Teker teker evlerin önünden geçtim bugün...
Önce Işıklardaki dede evinin oradan Yenikapı Karakolunun oradaki Halamın eski evinin önünden geçtim...
Sonra babamın evinin önünden geçtim...
Tutamadım orda kendimi...
Sonra Anneme geldim...
Bir bayram sabahı böyle geçti bizde işte..
Bayrammıdır bizler için bilmiyorum, ama eski günleri gerçekten çok özlüyorum...
Hiçbirşeyin tadı eskisi gibi değil...
Ama yaşamak hüznü kabul edince sanki daha bir güzel...
Sevdiklerinizin ve zamanın kıymetini bilin...
İyi Bayramlar